"Dzień za dniem" David Levithan |
Jest! Nareszcie! Doczekałam się! Po tylu latach! O to zakończenie losów A. i Rhiannon. Prawie zdążyłam zapomnieć za co pokochałam tych bohaterów oraz świat, w którym A. co dzień budzi się w innym ciele i stara się być sobą nie czyniąc krzywdy nikomu więcej. Akcja rozpoczyna się prawie dokładnie w tym momencie, w którym kończy się "Pewnego dnia", więc jeśli możecie, to czytajcie tom za tomem. Kilkuletnia przerwa nie robi dobrze na pamięć.
Ten tom ma w sobie zdecydowanie więcej z kryminału, thrillera i filmu akcji niż poprzednie części. Przyznam, że na początku trochę mnie to irytowało, wolałam wrócić do powolnej, ciepłej i uroczej atmosfery małego miasteczka, w którym A. i Rhiannon próbują odnaleźć sposób na siebie. Wątek kryminalny podobał mi się najmniej, zdecydowanie bardziej ujęło mnie rozbudowanie świata o nowych bohaterów, podobnych do A. i Poole'a.
Podoba mi się zakończenie tej historii, nie jest ani zbyt dramatyczne, tragiczne ani zbyt cukierkowe i przesłodzone. Dobrze pokazuje na jak wiele osób wpływają decyzje pomiędzy głównymi bohaterami oraz jak trudno jest być odpowiedzialnym za swoje czyny. Nagromadzenie wątków związanych z rasizmem, wykluczeniem i brakiem tolerancji może nieco przytłaczać - to nie wielka objętościowo powieść, jednak Levithan porusza w niej wiele tematów. Od nienawiści na tle rasy, poprzez patriarchalne społeczeństwo i dyskryminację kobiet, homoseksualizm aż po wrogość wobec ludzi kochających fantastykę i cosplay. (Jednak nie jest to powieść dydaktyczna, umoralniająca lub wychowująca!).
Chętnie wrócę do tej trylogii, za jakiś czas, gdy ponownie będę potrzebować opowieści o miłości i przyjaźni silniejszej od całego świata. Polecam tę trylogię, szczególnie teraz, gdy jest dostępna na rynku w całości i można czytać ją w krótkim czasie. To dobra propozycja na plażę, gdy potrzeba trochę wyidealizowanych obrazów i nietypowych bohaterów.
Komentarze
Prześlij komentarz