Zawód: morderczyni marzeń

"Nasz ostatni dzień" Adam Silvera Ogromne zaskoczenie! Nie sądziłam, że ta powieść będzie aż tak udana, głęboka i przemyślana. Byłam przekonana, że "Nasz ostatni dzień" to romans jakich wiele, a dostałam powieść ze świetnie wykreowanym światem, w którym śmierć nigdy nie nadchodzi znienacka. Ba, "Nasz ostatni dzień" raczej nie jest romansem, wątek miłosny znajduje się gdzieś w tle rozważań i przeżyć bohaterów. Nie mogę powiedzieć, że polubiłam któregoś z bohaterów, ale udało mi się ich zrozumieć. No i ten oszałamiający, pełen skrajności Nowy Jork - wielki, milczący bohater, obserwator setek radości i porażek w każdej minucie. Klimat powieści Adama Silvery przypominał mi nieco "Gwiazd nasz wina". Ta nieuchronność śmierci, wyliczony czas i relacja, która zdaje się rozwijać wbrew wszystkiemu w koło. To chyba jedna z dwóch największy zalet tej powieści. Drugą są bohaterowie drugoplanowi. Przyjaciele Mateo i Rufusa to postacie z krwi i kości, ni

"Ballada ptaków i węży" Suzanne Collins Bardzo obawiałam się tej książki. Nie chciałam zepsuć sobie wrażeń z lektury "Igrzysk śmierci" przed ośmioma laty. Na całe szczęście, "Ballada ptaków i węży" jest tak różna, a jednocześnie tak dobra, że wcale nie wpłynęła na moje postrzeganie losów Katniss. Autorka w pełni skupiła się na stworzeniu przekonującego złego bohatera. Każde przedstawione w powieści wydarzenie służy zaprezentowaniu kolejnej cechy głównej postaci lub drogi jaką Snow przeszedł od czasów szkoły do prezydentury. Collins zadbała, aby wszystkie charakterystyczne cechy, które czytelnik poznał w trylogii znalazły swoją genezę w nowej książce. Zaczynając od słabości do róż, poprzez nienawiść do trzynastego dystryktu, a kończąc na postaci Tigris. Tym bardziej niezrozumiała i pozostawiająca niedosyt jest ostatnia (ostateczna?) decyzja bohatera, tak słabo podbudowana psychologicznie... Trzy razy czytałam ostatni rozdział "Ballady ptaków i w

"Czego Ci nie mówię" Yasmin Rahman Ciekawa forma graficzna zachęciła mnie do sięgnięcia po podgatunek literatury młodzieżowej, po który od dość dawna nie sięgałam, tzw. sick-lit. Rahman opowiada losy trzech nastolatek, które planują swoją śmierć. Postanawiają zalogować się na stronie, która łączy samobójców w grupy, kojarzy w pary, mając razem odebrać sobie życie w zaplanowany przez moderatorów strony sposób. W ten sposób nastoletnia muzułmanka, dziewczyna jeżdżąca na wózku inwalidzkim oraz ślicznotka z pozornie idealnym życiem spotykają się na miejscowym cmentarzu, aby poznać plan. Choć nietypowa, graficzna forma książki, która zwabiła mnie do tego tytułu, zarezerwowana jest dla Olivii, czyli bohaterki najbardziej typowej i banalnej, najczęściej przedstawianej w literaturze młodzieżowej, to z chęcią przeczytałabym całą powieść poświęconą Mehreen. Nastoletnia muzułmanka postrzega depresję zupełnie inaczej niż jej rówieśnicy wychowujący się w innych religiach. To wła